Toernooi Eudenbach
We gingen op toernooi in Eudenbach, een stadsdeel van Köningswinter in Duitsland. Het is een internationaal toernooi en er zouden dansverenigingen komen uit België, Nederland, Duitsland en Oostenrijk. In Köningswinter en omstreken is van alles te bekijken. Het ligt aan de Rijn en er zijn van die leuke staatjes met typische witte
bouwvakhuisjes. Heel gezellig allemaal en er is natuurlijk nog heel veel meer te zien dat allemaal even interessant is om te fotograferen, maar daar zien we helemaal niets van. We gaan voor het dansen en daarin komen we niets te kort, want het is dans van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. En ook dat is natuurlijk heel leuk om foto’s van te maken. Het is zelfs een echte uitdaging, want het toernooi is binnen en de verlichting is vrij slecht.
Het is altijd even zoeken naar een goed plekje van waar de foto’s gemaakt kunnen worden. Er zit een jury en het is afwachten waar ze zitten. Helemaal vooraan of achteraan. Als de juryleden vooraan zitten heb je vaak de hoofden van de jury op de foto, dat is minder natuurlijk. Je mag, heel begrijpelijk, niet vóór de jury gaan staan. Jammer, want de figuren dansers zijn natuurlijk het mooist vanuit het midden. Die kans heb ik echter zelden tot nooit. Als je te ver naar voren en opzij gaat staan is ook niks, dus is het even zoeken wat de beste plaats is.
De volgende moeilijkheid bij het maken van deze dansfoto’s is dat het ontzettend vlug is en dat is nog heel zacht uitgedrukt. Het is niet gewoon vlug, maar super vlug. De dansers staan geen seconde stil op het podium en vliegen zo ongeveer over het podium. Dat in combinatie met slechte verlichting en een donkere achtergrond is succes verzekerd voor een grote uitdaging om met scherpe, goed belichte en bevroren foto’s (foto’s zonder zichtbare beweging) thuis te komen. Ik vind het geweldig om te doen. Op zo’n toernooi maak ik alleen foto’s van de leden van de dansvereniging van mijn dochter. Een Belgische vereniging wel te verstaan. Leuk als je als echte Nederlander klapt als er iemand van de vereniging op het podium staat (de Belgen noemen dat het schavot) en dan klinkt het Belgische volkslied.
Maar goed, we zijn er nog niet. Het was een kleine 2 uur rijden en we moesten er al vroeg zijn, wat dan weer tot gevolg heeft dat we nog vroeger moesten vertrekken. Heel vroeg, nl al om 6.00 uur. Zucht…. Na een vrij slapeloze nacht werden mijn dochter en ik om 6.00 uur afgehaald. De beide dames op de achterbank waren nog slaperig en daardoor erg rustig. Voorin was werd er gezellig gekletst en de tijd vloog eigenlijk voorbij.
Daar aangekomen een parkeerplaats gezocht en gelukkig vrij vlug gevonden om daarna naar binnen te gaan. Het toernooi werd gehouden in een school. In een soort van aula was een podium dat nu gebruikt werd om op te dansen. Links op dat podium stond een houten huisje, compleet met een stopcontact waar een kabel ingestoken was. OMG dacht ik toen ik ernaar keek. De foto’s van de linkerkant van het podium hebben allemaal dat afschuwelijke ding erbij. Niet te geloven. De achterkant van het podium is een gordijn en meestal is dit zwart. In dit geval was het donkerblauw. Daar kon ik wel vrede mee hebben, maar dat huisje…. Wie bedenkt er nu zoiets.
Het toernooi begon om 9.00 uur. De 2e dans van het toernooi was er al een van onze vereniging. Het was een jong paartje, een jongen en een meisje van een jaar of 11 dat garde danst. Ze doen het geweldig en het is een genot om ernaar te kijken. Dat doe ik dan door het kleine venstertje van de camera want ik wilde de mooie figuren precies op het juiste moment vastleggen. Ik zat er meteen lekker in en had verschillende mooie foto’s gemaakt.
Daarna kwam een danseres van een andere vereniging en daarna kwam er weer iemand van ons. Ha, ha, van ons…. Van onze vereniging bedoel ik dan. En toen ging het mis. Een probleem met de camera…. Het paniekzweet liep langs mijn gezicht maar ik kreeg het probleem niet vlug genoeg opgelost en had geen enkele fatsoenlijke foto van het jonge danseresje kunnen maken. Ik voelde me er ongemakkelijk bij en vond het echt vervelend. Lang om bij de pakken te blijven neerzitten had ik echter niet want 3 dansen daarna kwam haar tweelingzusje. Echt lullig als je van de een geen foto’s hebt en van de andere wel, maar dit is het dus wel geworden, want de foto’s van het zusje waren weer goed.
De ene dans na de andere van onze vereniging kwam vrij vlug na elkaar. Garde, Modern en Mars, ze dansen het allemaal. Het was echt aanpoten en aan het einde van de dag was ik kapot. Niet te geloven en ik had niet gedanst.
Aan het einde van het toernooi kwam iemand uit Oostenrijk die Modern Solo danste met het thema de zanger Prince. Ik vond het een prachtige dans met evenzo muziek, maar ik bedacht me de hele tijd dat hij helemaal van Oostenrijk gekomen is om op dit toernooi te dansen. Je moet wel iets voor je hobby over hebben! We hebben dus eigenlijk niets te klagen om een kleine 2 uurtjes te rijden.
Over het bewerken van de foto’s heb ik ongeveer een maand gedaan. Het was dan ook de drukke decembermaand. Er zijn heel veel foto’s overgebleven die ik op mijn site heb geplaatst. Zonder de geweldige danskwaliteiten van de leden had ik echter geen mooie foto’s kunnen maken!
Klik HIER voor alle foto's van het Internationaal Toernooi in Eudenbach.